Ωραιοζηλίας

<Update begins>

Μάλλον δεν ήμουν τόσο σχολαστικός στην αναζήτησή μου.  Στον με τον Μέγα Συναξαριστή βρήκα τις παρακάτω πληροφορίες για την Αγία Ωραιοζήλη την Μάρτυρα, τις οποίες και παραθέτω αυτούσιες:

Ἡ Ἁγία αὐτὴ εἶχε πατρίδα τὸ Βυζάντιο καὶ ἔζησε τὸν 1^ο αἰώνα μ.Χ. Στὴν ἀρχὴ ἦταν εἰδωλολάτρισσα, κατόπιν ὅμως ἔγινε χριστιανὴ ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα.

Ἐπειδὴ ἡ Ὡραιοζήλη ἦταν μορφωμένη γυναίκα, μπόρεσε καὶ ἔμαθε σωστὰ ὅλες τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, ἔτσι ὥστε νὰ τὶς διδάσκει καὶ σὲ ἄλλες γυναῖκες. Κατόρθωσε νὰ ἑλκύσει πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς στὸν Χριστό. Ἀλλὰ ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορα Δομιτιανοὺ κινήθηκε διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, συνελήφθη καὶ αὐτή.
Ἐπειδὴ ὅμως ἔμεινε πιστὴ στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀποκεφαλίστηκε καὶ κατατάχθηκε στὸ σεμνὸ χορὸ τῶν Μαρτύρων. Τὸ δὲ νεκρό της σῶμα τὸ ἔριξαν στὴ φωτιά.

<Update ends> 

Χτες 26/7, γιόρταζαν η Παρασκευή και ο Παρασκευάς (χρόνια τους πολλά!). Όμως, το εορτολόγιο έλεγε και για ένα άλλο όνομα: Ωραιοζηλία.

Ομολογώ πως δεν το είχα ακούσει ποτέ πριν. Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω κάποια πηγή πληροφοριών, αλλά έπεφτα πάνω στον κατάλογο των ονομάτων που εορτάζουν στις 26 Ιουλίου.

Ακόμα και η δικτυακή παρουσία της Εκκλησίας δεν είχε περισσότερες πληροφορίες, πλην αυτής της αναφοράς: «Μαρτύρων Αππίωνος και Ωραιοζήλης».

Αν έχει κάποιος περισσότερες πληροφορίες, ας τις στείλει με σχόλιο ή με email.

I

Read Full Post »

Κινητό Siemens

Καλησπέρα (καλημέρα) σε όλο το μπλογκοχωριό. Χαλαρή ημέρα σήμερα, με τον junior να μπαίνει σε ρυθμούς κανονικούς και τους γονείς του να κλέβουν και καμιά ώρα ύπνο παραπάνω 🙂

Ερώτηση και απορία προς τους επαείοντες: Αν, αντί για iphone, sony ericsson, samsung ή htc, πάρω κινητό από τη Siemens, παίρνω και τίποτα extra? 🙂 Έτσι απλά ρωτάω …

Τα χαιρετίσματα στον κυρ Πάνο, τη Νίνα (την έκανες από το facebook ή μου φαίνεται;), την Άννα (ο μπέμπης θέλει τη θεία του), τη Ράνια, τον Μπαμπάκη (χαθήκαμε βρε…).

Ι.

Read Full Post »

αλλαγή κλίματος

Μέσα στην κατήφια και τη στενοχώρια για τον άδικο χαμό και το ξεσπίτωμα τόσων συμπολιτών μας, μια φωτογραφία που τραβήχτηκε σε στιγμές χαρούμενες και γιορτινές. Από τα Συχαινά της Πάτρας η γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» που συνδέει το Ρίο με το Αντίρριο.

Ι.

Σχετικά άρθρα:

• Earthquake Kills 2 in Southern Greece [via Zemanta]
• 2 killed as strong earthquake hits southwestern Greece [via Zemanta]
• Seismologists warn of aftershocks in Greece [via Zemanta]

Read Full Post »

σεισμός

ήταν δυνατός ο σεισμός. Μιλάμε για γερό κούνημα. Μένουμε στον 3ο όροφο πολυκατοικίας (σχετικά νέας) κοντά στο υπό ανέγερση μουσείο της Πάτρας). Αν και έχει ξανακάνει σεισμούς με κοντινά επίκεντρα, αυτός ήταν διαφορετικός. Είχε διάρκεια μεγάλη, βουή, ένταση και δεν έλεγε να σταματήσει. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιος σεισμός.

Κάτι CD έπεσαν από τις στίβες που έχω εδώ και εκεί στο γραφείο, και ένα μικρό γλυπτό, δώρο συναδέλφου. Από τη γειτονιά απέξω άρχισαν οι τσιρίδες και τα αχ και βαχ και τα υστερικά (όλοι κρύβουμε ένα μικρό-μεγάλο σεισμολόγο μέσα μας).

Κατευθυνθήκαμε σε ένα μικρό πάρκο εδώ κοντά και … ακούγαμε ειδήσεις για τις ζημιές στην κάτω αχαΐα, ανδραβίδα, ηλεία, φώσταινα κλπ.  Ευτυχώς σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειας, ο τζούνιορ κοιμόταν μακαρίως και δεν πήρε χαμπάρι από το χαμό που γινόταν τριγύρω…

Μακάρι να μην έχουμε περισσότερα θύματα και να πάνε όλα καλά.  Ο συγχωριανός μπλόγκερ «μανιτάρι του βουνού» έχει γράψει και αυτός αναλυτικά για το θέμα του σημερινού σεισμού.

Ι.

Read Full Post »

Τι είναι άραγε?

Η Άννα μας κάλεσε να γράψουμε και να ανεβάσουμε εικόνα ενός παράξενου αντικειμένου.

Θα έλεγα ότι από τα πλέον παράξενα που έχω δει πρέπει να είναι και αυτό που έχω ήδη ανεβάσει στο μπλογκ. Ιδού και πάλι, από το σταθμό της Κάτω Ασσέας, η καμένη κουφάλα του δέντρου (που πληγώναμε):

Με τη σειρά μου καλώ και εγώ τον Μάνο, την Νατάσσα, την Κατερίνα και το Μανιτάρι του Βουνού να συνεχίσουν το trend 🙂

I.

Read Full Post »

Ο οδοντωτός

(ή τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα;)

Αντιγράφω από την εφημερίδα Πελοπόννησο της Πάτρας (φύλο της Τετάρτης 13/2):

Τα προβλήματα προκάλεσαν νέα καθυστέρηση

Σοβαρά ερωτήματα και νέα προβλήματα προέκυψαν μετά την επίσκεψη των υπευθύνων της εταιρίας ΕΔΡΑΣΗ που έχει αναλάβει τις εργασίες για την αποκατάσταση του οδοντωτού. Με την νέα παράταση που δόθηκε για τον Οκτώβριο, χάνεται μια ακόμη τουριστική περίοδος και το κυριότερο απαξιώνεται με τον καιρό ο ιστορικός σιδηρόδρομος. Οι επιπτώσεις από την μη λειτουργία του οδοντωτού δεν αγγίζουν μόνο τον δήμο Καλαβρύτων. Αλλά και την ευρύτερη περιοχή του νομού που για χρόνια τώρα ο οδοντωτός αποτελεί σημείο αναφοράς της, πόλος έλξης τουριστών και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την οικονομία και την τουριστική ανάπτυξη. Ο δήμαρχος Καλαβρύτων Θανάσης Παπαδόπουλος μιλώντας στην «Π» εκτιμά ότι το προηγούμενο διάστημα από την στιγμή που ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης της οδόντωσης αλλά και πρωτύτερα, δεν υπήρξε η ανάλογη επιμέλεια από την πλευρά του ΟΣΕ.

Τίποτα άλλο.

Ι.

Read Full Post »

Εποχιακό και πανέμορφο

Μαζί με τις ευχές μου που τις έχω ήδη αφήσει σε καμιά ντουζίνα γειτονικά σπίτια εδώ στο μπλογκοχωριό και ένα όμορφο τραγούδι (κατ’ εμέ, το ομορφότερο) για τις ημέρες. Πρόκειται για το O Holy Night ή αλλιώς Cantique de Noel και το έχουν τραγουδήσει αμέτρητοι καλλιτέχνες, ενώ έχει μεταφραστεί και σε πολλές γλώσσες.  Καλές γιορτές σε όλους.

Ι.

Powered by ScribeFire.

Read Full Post »

ταινίες της εποχής

Όχι ταινίες εποχής, αλλά ταινίες της εποχής, με άλλα λόγια ταινίες που πρέπει να τις ξανα-δούμε σε χιλιοστή επανάληψη αυτή την εποχή. Στο πνεύμα των εορτών και συνεχίζοντας τα εορταστικά κείμενα που γράψαμε προχτές και χτες, να και οι ταινίες που πρέπει να δούμε για να μπούμε στο πνεύα των χριστουγέννων.

1. Scrooge. Βασισμένη στο έργο του Κάρολου Ντίκενς «Α Christmas Carol». Η γνωστή ιστορία του τσιγκούνη και μισάνθρωπου Ebenezer Scrooge που αλλάζει τρόπο και σκέψη μετά την επίσκεψη των τριών πνευμάτων το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Επίσης, κεντρικό ρόλο και ο μικρός Tim Cratchitt (Tiny Tim) με τη διάσημη ατάκα «God blesses us, everyone.»

Υπάρχουν πολλές εκδόσεις της εν λόγω ταινίας, κατά την άποψή μου οι καλύτερες και δημοφιλέστερες είναι δύο:
(α) αυτή με τον γνωστό ηθοποιό George C. Scott στο ρόλο του Scrooge, παραγωγής 1984, και
(β) αυτή του 1951 (ασπρόμαυρη) με τον Alastair Sim στον κεντρικό ρόλο. Η έκδοση αυτή είναι και αυτή που μου αρέσει περισσότερο. Είναι λίγο πιο νουάρ, λίγο πιο πιστή στο κείμενο του μεγάλου Ντίκενς.

Περιττό να πω ότι την εν λόγω ταινία, την βλέπω κάθε χρονιά 2-3 φορές μέσα στις γιορτές. Επίσης, είχα την τύχη να δω το ομώνυμο έργο στο ιστορικό θέατρο Ford στην Washington, εκεί που δολοφονήθηκε ο πρόεδρος Λίνκολν από τον John Wilkes Booth (να και θέμα για το έγκλημα και τιμωρία της αγαπητής Νίνας).

2. It’s A Wonderful Life.
Του Φρανκ Κάπρα με τους James Stewart, Donna Reed και άλλους, παραγωγής 1946 (ασπρόμαυρη).

Η ταινία πραγματεύεται την προσπάθεια ενός γέρου αγγέλου, του Clarence, που στέλνεται στη Γη για να αποτρέψει τον George Bailey (που τον παίζει ο James Stewart) να αυτοκτονήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων και εκείνος του δείχνει πώς θα ήταν η ζωή των άλλων γύρω του αν ο ίδιος δεν ζούσε.

Κλασσικές ατάκες από την ταινία:
«Clarence! Clarence! Help me, Clarence! Get me back! Get me back, I
don’t care what happens to me! Get me back to my wife and kids! Help me
Clarence, please! Please! I wanna live again. I wanna live again.
Please, God, let me live again.»

Και άλλη μία:
«What is it you want, Mary? What do you want? You want the moon? Just
say the word and I’ll throw a lasso around it and pull it down.»

Οι ανωτέρω ταινίες μπορούν να συνδυαστούν σε μαραθώνιο ταινιών τα σαββατοκύριακα (ιδίως αν έχει άσχημο καιρό έξω και ζεστή σοκολάτα ή άλλο αφέψημα/ρόφημα της επιλογής σας).

3. Home Alone.

Αναφέρομαι, φυσικά, στην πρώτη από τις τρεις ταινίες (αυτή του 1990), που ανέδειξε τον Macaulay Culkin. Μαζί του ο Joe Pesci, o Daniel Stern, o John Heard, και ο μακαρίτης John Candy. Η ιστορία γνωστή: η οικογένεια φεύγει άρον-άρον σε ταξίδι και αφήνει πίσω μόνο του τον βενιαμίν της οικογένειας που μένει έτσι ελεύθερος να κάνει άνω-κάτω το σπίτι, τη γειτονιά, αλλά και προλαβαίνει να τα βάλει με τους κακούς της ταινίας και να τους νικήσει.

Στην ταινία αυτή μου αρέσει πολύ και η μουσική επένδυση. Όμορφα και κλασσικά χριστουγεννιάτικα κομμάτια, όπως:
Santa Calus is Comin’ to town, Please come home for Christmas, White Christmas, και το πολύ αγαπημένο μου «Carol of the Bells».

Αν κουραστείτε από τις πολλές ταινίες, μπορείτε να χαλαρώσετε με μια ζεστή σοκολάτα, eggnog ή ό,τι άλλο, ακούγοντας παραδοσιακά ελληνικά και ξένα κάλαντα.

Καλές γιορτές με μια πρόσκληση προς γνωστούς και μη: Ποιες ταινίες βλέπετε τις ημέρες αυτές; Τι μουσική ακούτε;  Γράψτε τις προτιμήσεις σας.

Ι.

Powered by ScribeFire.

Read Full Post »

Δύο τρελοί-τρελοί παραγωγοί

Το περασμένο σαββατοκύριακο, έχοντας πολύ χαλαρή διάθεση (είχε προηγηθεί μια άστα-να-πάνε εβδομάδα), το ανεμολόγιο παρακολούθησε την ξεκαρδιστική παράσταση «Δύο τρελοί-τρελοί παραγωγοί» στο Θέατρο Αλίκη.

Ειδικός επί των θεατρικών δεν είμαι, για τα θέματα αυτά, να απευθυνθείτε στην Άννα. Όμως, η παράσταση μου άρεσε. Είχα ακούσει και δει τα σχετικά με την παράσταση σε τηλεοπτικά δελτία που εκθείαζαν την όλη προσπάθεια των Χαϊκάλη, Λουδάρου, Βούρου, Γκλέτσου, Καγιά σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Επίσης, η πρωτότυπη παράσταση (The Producers) έφερε την υπογραφή του κορυφαίου Μελ Μπρουκς, είχε κερδίσει καμιά ντουζίνα βραβεία Τόνυ και είχε σπάσει αρκετά ρεκόρ όταν και όπου παίχτηκε.

Εν ολίγοις, ένας ξεπεσμένος παραγωγός με οικονομικά προβλήματα (Χαϊκάλης) μαζί με ένα ελαφρώς απατεώνα λογιστή που έχει καημό να γίνει παραγωγός του θεάτρου (Λουδάρος), σκαρφίζονται την κομπίνα: Βρίσκουν το χειρότερο έργο που έχει γραφτεί. Προσλαμβάνουν τον χειρότερο σκηνοθέτη που υπάρχει. Μαζεύουν 2 εκατομύρια δολλάρια. Προσλαμβάνουν τους χειρότερους ηθοποιούς και πριν προλάβει να τελειώσει η πρεμιέρα του έργου, το κατεβάζουν και την κοπανάνε με τα λεφτά. Δεν θα σας πω με λεπτομέρειες την εξέλιξη του έργου, αν και στο σάιτ της wikipedia, υπάρχει η υπόθεση όλη.

Φυσικά, τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουν οι δυο απατεώνες. Το έργο που έχει γράψει ο Απόστολος Γκλέτσος, όμως έχει απρόσμενη επιτυχία σκηνοθετημένο από τον Γιάννη Βούρο (σε ρόλο έκπληξη). Όμως, κατά την άποψή μου, αυτός που είναι πραγματική αποκάλυψη είναι ο Αντώνης Λουδάρος, που χορεύει, τραγουδάει, φλερτάρει με τη γραμματέα που προσλαμβάνουν (Βίκυ Καγιά) και φεύγει μαζί της για το Ρίο αφήνοντας τον συνέταιρό του στη φυλακή. Βέβαια, στο τέλος έχει μια κρίση συνείδησης και γυρίζει για να σταθεί στο πλευρό του φίλου του και να τραβήξουν μαζί στο δρόμο της δόξας και των επιτυχιών.

Αν υπήρχε μια φράση που συνοψίζει το όλο εγχείρημα, αυτή θα ήταν ακριβή παραγωγή. Το έργο παίζεται στο Θέατρο Αλίκη, μια ζεστή γωνιά στην οδό Αμερικής. Πάνω από την είσοδο στην αίθουσα, ένα λαμπρό πορτρέτο της αξέχαστης Αλίκης και αριστερά στο φουαγέ, φορέματα που φόρεσε και περιοδικά με εξώφυλα που κόσμισε. Όμως, δεν εντόπισα μια μικρή ετικέτα που να αναφέρει πότε φορέθηκε το κάθε φόρεμα. Ίσως να μην το πρόσεξα εγώ, δεν ξέρω. Η αίθουσα ήταν κι αυτή μικρή και φυσικά sold-out για Σάββατο βράδυ. Όμως, υπήρξαν στιγμές που ακόμα και η σκηνή φαινόταν μικρή για τα πολλά σκηνικά που εναλλάσονταν, τα χορευτικά αλά Broadway, τους πολλούς ηθοποιούς και χορευτές του έργου.

Νομίζω πως η αποκάλυψη της παράστασης δεν ήταν το ντεμπούτο της Βίκυς Καγιά, ούτε ο Παύλος Χαϊκάλης στο ρόλο του ξεπεσμένου παραγωγού Max Bialystock, ούτε ο Γιάννης Βούρος και ο Αντώνης Γκλέτσος στους ρόλους του σκηνοθέτη και του θεατρικού συγγραφέα, αντίστοιχα. Προσωπικά, έμεινα έκπληκτος με την κίνηση, τη στάση, το τραγούδι και γενικά με όλη την εμφάνιση του Αντώνη Λουδάρου, που … τα έκανε όλα (και έκλεψε και την … Καγιά).

Μακάρι, το έργο να κρατήσει όσο κράτησε και το αντίστοιχο πρωτότυπο και να έχουμε τη δυνατότητα να το δούμε σε μεγαλύτερη σκηνή για να το απολαύσουμε όπως πρέπει. Θα κλείσω με μια παρατήρηση. Κατά τη συνήθη τακτική του Μελ Μπρουκς (όσοι έχουν δει ταινίες του, θα καταλάβουν), μετά το τέλος της παράστασης, και ενώ ο όλος θίασος είναι επί σκηνής για το χειροκρότημα, ο χορός και οι πρωταγωνιστές ξεκινούν ένα τραγούδι αποχαιρετισμού προς το κοινό (αν σας άρεσε, να ξαναέρθετε, αν όχι, μην το πείτε κανενός). Μετά πέφτει οριστικά η αυλαία. Δυστυχώς, αρκετοί από το ακροατήριο που ήρθαν μάλλον λόγω ονομάτων (ή και γω δεν ξέρω γιατί) είχαν ήδη σηκωθεί να φύγουν από την αίθουσα και έτσι όχι μόνο δεν είδαν το φινάλε αλλά με την αγένεια που επέδειξαν δεν σεβάστηκαν τον κόπο του ηθοποιού και το χειροκρότημα του κοινού.

Αυτά.

Ι.

Powered by ScribeFire.

Read Full Post »

Δεν μπορώ χωρίς το chain mail μου

Παρά, τα όσα γράφει ο συγχωριανός του μπλογκοχωριού για την ανάγκη να σταματήσουμε να στέλνουμε chain mail, εγώ θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έστειλαν τέτοια απροσκλητη αλληλογραφία.

1. Έχω σταματήσει να πίνω coca-cola, από τότε που έμαθα ότι χρησιμοποιείται για να καθαρίζουν τους λεκέδες στις δημόσιες τουαλέτες.
2. Δεν πάω πλέον σινεμά για να μην καθίσω σε κάθισμα που ίσως έχει καρφίτσα (την έχει αφήσει ο προηγούμενος) μολυσμένη με τον ιό HIV.
3. Δεν πίνω αναψυκτικά από το κουτί για να μη μου προκαλέσουν ασθένεια.
4. Δεν ανοίγω το email μου για να μην καεί ο σκληρός δίσκος μου από καμιά Ολυμπιακή Φλόγα.
5. Από τα πολλά μηνύματα που δεν έχω στείλει, έχω ήδη καταδικαστεί σε ατελείωτη γρουσουζιά για τα επόμενα 50.000 χρόνια.
6. Κάθε χρόνο στέλνω γράμμα στον γερουσιαστή μου (και ας μην είμαι πολίτης των ΗΠΑ) για να καταργηθεί ο φόρος του Ιντερνετ που κάθε χρόνο επιβάλλουν.
7. Έχω συγυρίσει το σπίτι και περιμένω να έρθει ο Μπιλ Γκέιτς για να με συγχαρεί αυτοπροσώπως και να μου δώσει τσεκ για 1000 ή και περισσότερα δολλάρια (μάλλον, οικονομία κάνει, θα του πω να μου τα κάνει γιούρο).
8. Θα πάω να φρεσκαριστώ μην τυχόν και μου χτυπήσει την πόρτα η Άννα Κουρνίκοβα 🙂

Α, με την ευκαιρία, αν δείτε τον Μήτσο ή την Τούλα ή τη Ρούλα ή τη Σούλα ή το Μπάμπη που κέρδισαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ από το internet, πείτε μου το και μένα να τους γνωρίσω.

Ι.

Powered by ScribeFire.

Read Full Post »