Λίγο πριν φύγει για το χρονοντούλαπο της ιστορίας, ο παλιός ο χρόνος (και ας γιορτάσουμε παιδιά, που λέει και το γνωστό τραγουδάκι) μας αποχαιρετά με το χειμερινό του ένδυμα, με πολύ κρύο και χιόνια στα ορεινά.
Λίγο έξω από την Τρίπολη στο δρόμο που οδηγεί στους αμπελώνες της Μαντινείας, δύο διαφορετικά στιγμιότυπα. Ο ιδιόρυθμος ναός της Αγίας Φωτεινής, που σε κάνει να κοντοσταθείς με τη μοναδική αρχιτεκτονική του.
Γύρω-γύρω, τα βουνά με άσπρο σκούφο στο κεφάλι, απόμακρα και επιβλητικά.
Αν και η Αγία Φωτεινή είναι λίγο πριν το γνωστό Κτήμα Σπυρόπουλου, όταν πήγαμε εκεί (για να πάρουμε … καύσιμα για το κρύο, κοινώς, 2-3 φιάλες ορεινό και μελιαστό σπυρόπουλου), το κτήμα ήταν κλειστό. Ίσως στην επιστροφή!!!
Καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους.
Ι.
ΥΓ. Χρονιάρες μέρες που είναι, είπα να μην επεκταθώ στις ιστορίες τηλεφωνικής τρέλλας και στις προσπάθειες να ξεφύγω από τις δαγκάνες των εναλλακτικών παρόχων τηλεπικοινωνιών. Θα επανέλθω όμως στο θέμα μετά τις γιορτές.
Powered by ScribeFire.
Καλή Χρονιά!
Ε κάτι θα βρείτε να πιείτε και εκεί που πάτε….
Ωραίες φωτογραφίες!
@Anna,
Ευχαριστώ για τις ευχές. Όσο για τις φωτογραφίες, ο φωτογράφος ήταν … τρελός και έτρεχε στις εξοχές με μηδέν βαθμούς θερμοκρασία 🙂
Ι.
Φίλε Ιωάννη χαθήκαμε. Είσαι καλά; Δεν βλέπω και νεα ποστ. Εύχομαι να είναι όλα καλά.
όλα καλά, λίγο παραπάνω δουλειά, λίγο λιγότερος χρόνος διαθέσιμος το blog έμεινε πίσω αλλά πού να προλάβω να περάσω και από τον καφενέ. Έχω στείλει και pm.
Eυχαριστώ που με θυμήθηκες.
I.